Chirurgia stopy
Chirurgia stopy - najczęstsze zabiegi
Do najczęstszych schorzeń wymagających interwencji chirurga stopy należą paluch koślawy (potocznie haluks) oraz palce młotkowate. Paluch koślawy to zniekształcenie pierwszego palca stopy polegające na jego odchyleniu w kierunku pozostałych palców, czemu towarzyszy wystająca bolesna guzowatość przyśrodkowa (wynik poszerzenia stawu śródstopno-paliczkowego).
Operacyjne leczenie haluksa polega na osteotomii – przecięciu kości śródstopia – i ustawieniu jej fragmentów pod prawidłowym kątem, a następnie stabilizacji w nowej pozycji za pomocą śrub lub płytek. Popularne techniki to m.in. osteotomia Chevron (V-kształtna osteotomia bliższej części I kości śródstopia) czy osteotomia Scarf – wybór metody zależy od stopnia zaawansowania deformacji. Celem jest skorygowanie osi palucha, zmniejszenie wypukłości „guzka” oraz zlikwidowanie bólu przy chodzeniu. Po operacji haluksa pacjent przez kilka tygodni chodzi w specjalnym bucie odciążającym przodostopie; pełen powrót do normalnego obuwia następuje zwykle po ok. 6–8 tygodniach, gdy kość się zrośnie.
Palce młotkowate to z kolei deformacje palców (zwykle II–IV palec) polegające na trwałym zgięciu w stawie międzypaliczkowym bliższym. Chirurgiczne leczenie polega najczęściej na częściowym usunięciu główki odpowiadającej kości (resekcja fragmentu paliczka) i wyprostowaniu palca – niekiedy z czasową stabilizacją drutem (który usuwa się po kilku tygodniach). Dzięki temu palec przestaje ocierać o but i dolegliwości bólowe ustępują.
Kolejnym wskazaniem do zabiegu jest paluch sztywny. To degeneracyjne uszkodzenie stawu podstawy palucha (śródstopno-paliczkowego I) prowadzące do znacznego ograniczenia ruchomości (sztywności) oraz bólu podczas chodzenia – pacjent ma trudność z przetaczaniem stopy. We wczesnych stadiach wykonuje się zabieg usunięcia osteofitów i części nasady kości (cheilektomia), co zwiększa zakres ruchu w stawie i łagodzi ból. W bardziej zaawansowanych przypadkach najlepszym rozwiązaniem bywa artrodeza stawu palucha, czyli operacyjne usztywnienie stawu.
Polega ono na trwałym zespoleniu podstawy paliczka z głową I kości śródstopia za pomocą śrub w funkcjonalnym ustawieniu (paluch lekko uniesiony). Choć pacjent traci ruch w tym stawie, to artrodeza eliminuje ból i umożliwia sprawne chodzenie (ruch kompensowany jest przez stawy sąsiednie). Podobnie przy bardzo zaawansowanych zmianach zwyrodnieniowych stawu skokowego wykonuje się artrodezę stawu skokowego, czyli usunięcie pozostałej chrząstki i sztywne połączenie kości skokowej z piszczelą (oraz często z kością strzałkową) za pomocą metalowych zespoleń. Artrodeza likwiduje ból kosztem utraty ruchomości – jest to traktowane jako ostateczność, gdy inne metody leczenia zawiodły, ale potrafi znacznie poprawić komfort życia pacjenta z niesprawnym, bolesnym stawem. W przypadku stawu skokowego usztywnienie powoduje utratę ruchów zgięcia grzbietowego i podeszwowego w kostce, ale pacjent zachowuje pewną ruchomość w stawach stopy – umożliwia to chodzenie z minimalnymi ograniczeniami (niektórzy pacjenci nawet biegają po artrodezie skokowej).
-
Inne zabiegi na stopie
Wśród naszych usług znajduje się także operacyjne usuwanie ganglionów (torbieli galaretowatych) z okolicy stopy i stawu skokowego. Ganglion to wypełniona płynem galaretowatym cysta wychodząca z torebki stawowej lub pochewki ścięgna – potrafi powodować ból, uciskać okoliczne struktury lub przeszkadzać w obuwiu. Chirurgiczne wyłuszczenie ganglionu wraz z „korzeniem” zmniejsza ryzyko nawrotu zmiany.
Ponadto leczymy przewlekłe niestabilności stopy – np. skutki nawykowych skręceń stawu skokowego z przewlekłym zerwaniem więzadeł bocznych. W takich sytuacjach wykonujemy rekonstrukcję więzadeł stawu skokowego, często metodą Broströma (skrócenie i ponowne zszycie uszkodzonych więzadeł) albo z użyciem przeszczepu ścięgnistego w przypadku znacznego uszkodzenia. Celem jest przywrócenie stabilności kostki, co zapobiega dalszym skręceniom i rozwojowi zmian zwyrodnieniowych.
Ponadto leczymy przewlekłe niestabilności stopy – np. skutki nawykowych skręceń stawu skokowego z przewlekłym zerwaniem więzadeł bocznych. W takich sytuacjach wykonujemy rekonstrukcję więzadeł stawu skokowego, często metodą Broströma (skrócenie i ponowne zszycie uszkodzonych więzadeł) albo z użyciem przeszczepu ścięgnistego w przypadku znacznego uszkodzenia. Celem jest przywrócenie stabilności kostki, co zapobiega dalszym skręceniom i rozwojowi zmian zwyrodnieniowych.
Sprawdź także:
Poznaj pozostałą ofertę Prywatnego Centrum Chirurgii w Toruniu: